Facet - istota pewna siebie

Kaloryfer                                                               Kaloryfer pod izolacją

fot. Ghenadii Boiko/ images for free

fot.demotywatory.pl

 

 

 

 

 

Takie tam

Bo my lubimy poczucie humoru i bąbelki

Psychotest: sprawdź, czy jesteś lepsza od faceta!

PSYCHOTEST DLA KOBIET

Sprawdź, czy jesteś lepsza od mężczyzny!

1. W sklepie podejmujesz decyzje:
a) szybko, nie jesteś typem trudnego konsumenta
b) długo, nie lubisz podejmować pochopnych decyzji
c) to zależy od towaru, który wybierasz

2. Gdy widzisz małego szczeniaka:
a) cmokasz na niego i idziesz dalej
b) piszczysz, drzesz mordę z radości, skaczesz, biegniesz do psiaka, całujesz go i mówisz mu, jak bardzo go kochasz
c) uciekasz w panice, że cię ugryzie

Racja to, czy nie racja?

Kto woli jednak smak miłości, niech nam szybko napisze dlaczego i przekona Holigoli, że rurki z kremem są gorsze. Kto się z Holigoli zgadza, proszę szybko napisać jej, że jest mądra i ma rację. :)

Wizualizacja bez niego

Ostatnio dużo i często myślę o tym, jak moje życie będzie wyglądało za kilka lat. W tych wizualizacjach moje życie prezentuje się naprawdę dobrze. Mam fajne mieszkanie, z dużym balkonem, na którym rosną pachnące zioła. Jest tam zawsze porządek, bo przecież ja uwielbiam, gdy jest jak w pudełku. Kot, a może nawet dwa albo trzy koty łaszą się do nogi. Rano wybiegam do pracy, zawsze wyglądając jak Sarah Jessica Parker z "Seksu w wielkim mieście". Po południu maluję obrazy akwarelami, mitrężę godziny na offowych produkcjach w kinie, piję latte w ulubionej kawiarni, pitraszę coś w kuchni. Wieczorem wpadają do mnie znajomi. Jemy makaron z sosem. Tańczymy do soundtracka z Pulp Fiction. Pijemy czerwone wino. I staramy się nie zrobić bałaganu w moim "pudełku". Później znajomi wychodzą. Ja biorę długą, aromatyczną kąpiel. Zakładam ciepłą piżamę i wskakuję do łóżka. Sama. Bo, to co mnie najbardziej przeraża w tej wizualizacji, to fakt, że jestem w niej sama. Bez niego.
Holigoli

O co chodzi?

Czuję się jakbym wróciła do czasów dzieciństwa i Muminków. Wszędzie na ulicy jest pełnych "Małych Mi", dziewczyn w malutkich koczkach. Ktoś powie o co chodzi?
Może nie ogarniam, bo mam włosy raczej jak Włóczykij...

Naprawdę nie ma

Mój facet skomentowałby, to słowami: "winny się tłumaczy". 

Gwoli przypomnienia

Wsiąść do pociągu

Co prawda nie do byle jakiego, bo w określonym celu i kierunku, ale zawsze patrząc, jak wszystko zostaje w tyle. Bynajmniej nie chcę śpiewać, a opowiedzieć Wam, co spotkało mnie w ubiegłym tygodniu, kiedy wracałam do domu jednym z ostatnich pociągów.

Wieczór, dworzec PKP, przeszywający chłód, deszcz. Czekam. Pociąg spóźnia się już 20 minut. Nagle światełko w tunelu. Oczekujący ze mną pasażerowie już gotowi do biegu, by stoczyć bój o miejsce w ekskluzywnym wagonie przewozów regionalnych. Pech, wszystkie przedziały wypełnione po brzegi. Otwierają się drzwi, a ludzie z walizkami wręcz wysypują się z przepełnionych przejść między wagonami. Na szczęście znalazło się miejsce i dla mnie. Pięć osób nie wsiadło. Ruszamy.

Zaduch, lepkie powietrze, ludzie poupychani niczym ogórki konserwowe, przyklejeni do szyby z napisem „opieranie się o drzwi grozi wypadnięciem z pociągu”. Ale kto w takiej chwili zwróciłby na to uwagę. Po prawej mężczyzna kłóci się z emerytem, który, mimo natłoku podróżnych ułożył swoje zakupy na siedzeniu obok, z lewej słychać głos dziesięcioletniego chłopca: „System nie działa… Ładowanie… Osiem procent… Dwadzieścia procent… Łiiiiiii... Awaria, awaria, awaria”, po chwili pytanie: „Mamusiu, o czym marzysz?”. Mama odpowiada: „Najbardziej marzę o tym, żeby znaleźć pracę Grzesiu”. Na to Grześ: „Łiiiiiii... Ładowanie… Trzynaście procent….”. Jednak nikt jednak nie zwraca uwagi na Grzesia i jego mamę, bo w głębi jednego z wagonów daje się słyszeć krzyk: „Nienawidzę swojej synowej. Gruba krowa! Siedzi w chacie, nie pracuje, on zresztą też. Nieroby i brudasy. Tylko uprawiają seks! To mnie należy się zasiłek, nie jej! Mnie!”. Żule popijają piwo w kącie przedziału, zadowoleni, ze konduktor nie sprawdzi biletu, którego nie posiadają. I znów dziwny zapach… dziewczyna obok wyciąga z torby panierowane skrzydełka. Zajada ze smakiem, dzieląc się z facetem w płaszczu, sprawiającym wrażenie ekshibicjonisty, który za moment obnaży swoje wdzięki. Szum, trzask, kolejne hamowanie, podczas którego wszyscy wpadają na siebie. Ludzie wsiadają już nawet do toalety. Nie uwierzylibyście ile osób może się tam zmieścić... Kobieta opowiadająca o synowej znów zabiera głos. Mówi o wykonywanych przed godziną badaniach cytologicznych. Pokazuje chłopakowi siedzącemu obok papiery dokumentujące historię swojej choroby…

Przyjaciółka powiedziała, że przyciągam wariatów, bo ona przez trzy lata podróży pociągami nie spotkała tylu dziwnych osób. Ale nie narzekam, a nawet powiem, że ubawiłam się przednio, mimo męczącego mnie przez  dziesięć stacji dyskomfortu i wielkiej walizki wbijającej mi się w cztery litery. Może dlatego, że sama jestem niezłą wariatką... 

Podsumowanie jest tylko jedno. Bilet powrotny do domu - 6,80,-, wrażenia z podróży komunikacją PKP– bezcenne. Można napisać o tym wiele… Polecam każdemu, by przekonał się sam! :)

Holidej

Dywersja!

„A ja nie, po prostu nie, mnie się to nie podoba…” – śpiewano niegdyś w popularnym musicalu „Metro”. Odniosę te słowa do tych wszystkich śmiesznych postanowień noworocznych. (Już widzę jak za dywersję w myślach chłosta mnie Holigoli, taak lubisz to maleńka, ale bądźmy już poważni). Otóż nie rozumiem dlaczego ze względu na jeden dzień w roku mam w ogóle robić jakieś postanowienia. Co z tego, że będzie nowy rok. Niby dlaczego motorem zmian ma być data w kalendarzu. Tak poza tym nienawidzę Sylwestra i wbrew Waszym podejrzeniom nie dlatego, że spędzam go sama. Nie jestem tego dnia ubrana w piżamę w misie, nie trzymam flaszki w ręce, śpiewając „Znowu w życiu mi nie wyszło”.

Chodzi o to, że ja nienawidzę przymusu, a właśnie w Sylwestra czuję „odgórny nakaz” bawienia się dobrze, sypania dowcipami, bycia w świetnym humorze. Kurde, a może akurat tego dnia będę „nie w sosie” i jedyne co będę czuć to chęć wybicia połowy populacji. To całe sylwestrowe szaleństwo mnie nie przekonuje, podobnie jak zabawa na pokaz.

Wracając jednak do „daty, która zmienia wszystko”, uważam, że napędzać do małych, czy większych życiowych rewolucji nie powinna być cyferka 31. Zmieniam coś, gdy się po prostu duszę, gdy wiem, że taki układ już mi nie pasuje, kiedy robi się „do dupy”. Motorem zmian, które wprowadzam w swoim krótkim, szalonym życiu jest, banalnie mówiąc, chęć bycia szczęśliwą. Jasne, że nie jest łatwo, że to nie zachodzi szybko itd. Tylko nigdy nie czekam na „ten magiczny moment”, bo wiele razy los pokazał mi, że nie warto czekać.

Jeden z popularnych w Polsce pisarzy, napisał”

„Planuj śmiało! Wybiegaj myślami
W przyszłość. Nie oglądaj się za siebie.
Nigdy nie wiesz, co będzie za następnym
Zakrętem. Wszak może być koniec”

Dlatego, nie czekam do Sylwestra

Alcatraz

Żeby Sylwester nie był w pojedynkę

Jak znaleźć chłopaka na kilka minut przed Sylwestrem? Przede wszystkim nie można panikować. Nikt nie pójdzie na imprezę z histeryczką. Sprawiaj wrażenie, jakbyś w ogóle się nie przejmowała faktem, że nie masz:
a) z kim iść
b) dokąd iść
c) w czym iść
Nawet jeśli Sylwester jest za kilka godzin, możesz sobie jakoś poradzić.

Sposób na rasową podrywaczkę
Dzwonisz do najfajniejszego faceta, jakiego znasz i pytasz go, co robi w Sylwestra. Tak, tak po prostu. Nie masz czasu na kilkumiesięczne podchody i ceregiele. Musisz walić prosto z mostu, czas zachrzania, jak oszalały. Jeśli on odpowie: jeszcze nie wiem - jesteś uratowana. Zanim zdąży cokolwiek powiedzieć musisz go przytłoczyć jakąś świetną propozycją. Albo nawet nie jakąś świetną, ale propozycją. Najlepiej jakąś lekko prowokującą. Wtedy masz większe prawdopodobieństwo, że się zgodzi. Jeśli się nie zgodzi, nie przejmuj się. Najważniejsze to nie panikować, można skorzystać z kilku innych sposobów.

Sposób na mniej rasową podrywaczkę
Podobny do pierwszego sposobu. Z tą różnicą, że dzwonisz do faceta, który tobie się nie podoba, ale masz pewność, że on dla ciebie zatańczyłby nago sambę na środku miasta.

Sposób na kumpla geja
Dzisiaj prawie każda z nas ma kumpla o orientacji homoseksualnej. Byłam na imprezach z wieloma facetami, ale najlepiej zawsze bawię się w towarzystwie gejów. Są otwarci, lubią kobiety i mają pełne barki. Zadzwoń do kumpla geja, on na pewno przygarnie Cię pod swoje skrzydła. To nie musi być bliski kumpel. To może być kumpel twojej koleżanki. Oni naprawdę są otwarci.

Sposób na eks
To jest hardcorowy sposób, ale można z niego skorzystać. Jeśli naprawdę nie chcesz spędzić sylwestra w pojedynkę, wykonaj telefon do eks. Upewnij się, że nadal jest sam, zanim zaproponujesz mu wspólną imprezę. I na miłość boską, nie dzwoń do niego, jeśli to on z tobą zerwał. Wystarczy poniżania w starym roku.

Ryba, facet i rower

Lista noworocznych postanowień Holigoli

Uwaga! Czas zacząć robić listę noworocznych postanowień! Ja swoją już zrobiłam.

Holigolowa lista postanowień noworocznych:

1. Będę miła. Przynajmniej milsza To będzie bardzo trudne, bo ja uwielbiam się taplać w moim sarkastycznym poczuciu humoru, w mojej wrodzonej złośliwości. Ale spróbuję, podejmę się tego zadania.
2. Będę mniej łatwowierna. Nadal nie wiem, jak mogłam uwierzyć, że yerba mate to sztuki walki.
3. Polubię moich przyszłych teściów. (Ale najpierw skończę siedem klas w szkole magii i czarodziejstwa Hogwart, bo bez czarów to się raczej nie uda).
4. Będę punktualna. Chociaż to raczej niewykonalne. To może zróbcie coś dla mnie i Wy zacznijcie się spóźniać. Wtedy ja nie będę aż tak bardzo spóźniona.
5. Przestanę nadużywać alkoholu i innych używek. W grę nie wchodzą: moje urodziny, moje imieniny, urodziny moich bliskich, imieniny moich bliskich i dalekich znajomych, święta, sylwester, imprezy karnawałowe, wesela, spotkania klasowe, imprezy pracownicze, babskie wieczorki, pidżama party, rocznice pożegnań z wybranymi eks, rocznicę obecnego związku, wydarzenia, które należy opić i dni, w które trzeba porządnie zachlać. W pozostałe 16 dni w nadchodzącym roku będę trzeźwa.
6. Przestanę mówić, jaka jestem okropna. Jestem po studiach humanistycznych, znam przecież tyle synonimów słowa "okropna".
7. Przestanę wydawać chore sumy na ciuchy. Jeśli nawet nie w tym roku, to kiedyś na pewno.
8. Ograniczę flirtowanie z kim popadnie. Nie do zera, bo to by mnie zabiło, ale ograniczę.
9. Dokształcę się i porozmawiam z moim facetem o fizyce kwantowej.
10. Nauczę się gotować i już nikt nie zarzuci mi, że zupa mleczna, którą kiedyś zrobiłam, była klejem do tapet.

A czy Wy sobie coś postanawiacie?

Holigoli

Podobno łatwiej znaleźć wioskę Smerfów niż...

Wieczorny apel do kobiet, tych niektórych

Chyba rozpoczniemy nowy cykl. Jego robocza nazwa brzmi "szczęśliwe mężatki". Dziś cytować będziemy naszą koleżankę, żonę, matkę, a przede wszystkim matkę-Polkę. Z głosem pełnym dumy pochwaliła nam się dzisiaj:
- Mój mąż jest kochany. W wigilię przyszedł do kuchni w nocy i powiedział do mnie "kochanie, zostaw już te gary. Pozmywasz je rano".
Prawdziwy z niego skarb, prawda? Zastanawiałyśmy się co jest gorsze, to że on tak powiedział, czy to że ona się tym chwaliła. Dla niej bycie wzorową żoną jest darem od niebios. Nie nabijamy się z tego, bo każdy ma w życiu jakąś funkcję, którą powinien wypełniać, jak najlepiej potrafi. Ale chyba nikt nie jest powołany do mycia naczyń. Dom (o ile nie należy do singla) jest zbiorowym obowiązkiem, wszystkich członków rodziny. Nie należy tylko do kobiety.

Święta, święta i po świętach

Witamy wszystkich po świątecznej przerwie!
Jesteśmy naładowane pozytywna energią i zapałem do pracy. No dobra, tak kolorowo nie jest. Jesteśmy obżarte, niewyspane, zmarnowane, niektóre z nas mają wyraźne ślady kaca na twarzy, inne taplają się w grypie. Ale żyjemy! I już zabieramy się do pisania.
A jak Wam minęły święta?

Wszystko na opak

Czy Wy też tak macie, że gdy musicie wstawać, to nie możecie wyjść z łóżka, a gdy możecie poleżeć, to kompletnie nie chce Wam się spać?

I know I'm evil

Mikołaju lub Gwiazdorze, nie byłam grzeczna...
1 Śmiałam się, gdy ktoś się poślizgnął i przewrócił, tak już po prostu mam.
2 Piłam za dużo cytrynówki, dziwnych gatunków piwa i whiskey. Holidej i Holigoli - coś o tym wiecie. A i zagryzałam to kebabem w środku nocy.
3 Dzwoniłam do czyichś drzwi, a potem uciekałam.
4 Odbierałam telefon domowy, mówiąc "Kostnica Zimne Nóżki, słucham".
5 Żarłam, żarłam i jeszcze raz żarłam - czekoladę, pierniki i te marcepanowe gwiazdorki. Do tego najczęściej kabanosy...
6 Jestem uzależniona od kawy, szczególnej w takiej jednej kawiarni, gdzie mam nawet kartę z punktami.
7 Nieustannie i haniebnie spóźniam się do pracy. Wstawanie wcześnie rano to zbrodnia.
8 Opowiadam dziwne kawały: np. o ślinie, czy Ryjku z Muminków.
9 Przepieprzam za dużo pieniędzy na ubrania, ale najczęściej te z wyprzedaży. Ostatnio przecierane dżinsy wołały "Take me home, take me". Jakże mogłam odmówić...
10 "I did bad bad things"...

  www.quotes-lover.com

I wiesz co Mikołaju, wcale się nie zmienię!


Alcatraz

Nie będę perfekcyjna

Bo...

1 Nie mam czasu odkurzać codziennie i na pewno rękawiczka po zetknięciu z moją półką będzie szara.

2 Nie bawi mnie układanie ręczników w zwierzątka. Wolę te żywe zwierzaki, które ze mną mieszkają.

3 Nie chodzę po domu w sukience i szpilkach – wielkie skarpety, wyciągnięta bluza i legginsy to jest to, no chyba, że wiadomo kto ma przyjść...

4 Nie uważam, że miłość do kogoś wyraża się dbaniem o dom. Hmm, bo to dwie osoby powinny o niego dbać!

5 Bardziej dla mnie liczy się czas spędzony z rodziną, niż wysprzątane i nieskazitelne wnętrze. Nie znaczy to jednak, że mieszkam w „chlewie”.

6 Nie interesuje mnie technika sprzątania, czy prasowania. Nie cierpię tego, robię to, bo muszę i nie mam zamiaru wgłębiać się w tę filozofię. Wolę poczytać książkę.

7 Nie nakrywam stołu do obiadu, a z boku talerza nie leży piętnaście widelców i noży – każdy do innej potrawy. No proszę Was, ktoś tak je?

8 Wolę być sobą! Tak, na moim fotelu leżą ubrania, a książki są na podłodze obok łóżka. Tak właśnie wygląda dom, czyli miejsce, gdzie ktoś żyje. Nie chcę mieszkać w muzeum.

8 Moje Święta nie będą perfekcyjne, bo nie! Mają być wesołe i rodzinne. I nie wstanę rano, żeby sprzątać i gotować. Ten weekend to jedyny czas kiedy mogę się wyspać. Codziennie wstaję o 6 rano. I co z tego, że nie będzie 12 potraw, a na lampie pewnie zostanie kurz, bo nie zdążę wszystkiego ogarnąć. Świat się nie zawali. A ja nie zamierzam paść ze zmęczenia w Wigilię.

Co więcej, to samo zaszczepiłam mojej mamie, której do tej pory wmawiano od pokoleń, że ma być perfekcyjna. Ja wolę kiedy jest wypoczęta.

Nie bądźmy perfekcyjne, bądźmy sobą!

Alcatraz

Ale przynajmniej się najadłyśmy

Końca świata nie ma, urodziny są

Koniec świata nie nadszedł, więc mogę ze spokojem zabrać się do napisania o Niej. Bo Ona ma dzisiaj urodziny. Ona to szalona kobieta, którą poznałam jakieś cztery lata temu. Dziwne to było spotkanie, bo w warunkach tramwajowych.
Ona do mnie: Mieszkam pod Kaliszem.
Ja, zawsze beznadziejna z geografii, mówię do niej: To nie lepiej, żebyś studiowała nad morzem?
Ona, patrząc na mnie ze zdziwieniem: No nie za bardzo.

Dopiero w domu się zorientowałam, że pomyliłam Kalisz z Koszalinem. Mimo tego jakoś się skumałyśmy razem. Skumanie się razem oznaczało wspólne przebrnięcie przez wszystkie ważne etapy, które przytrafiają się żakom. Zdawałyśmy razem egzaminy. Czasem dosłownie razem. Czując jej ramię przy swoim ramieniu, spędziłam z nią wiele godzin na wykładach. Czasami można było wyczuć od nas jeszcze przez kilka godzin woń alkoholu. Przeklinałyśmy wspólnie wykładowców. Donosiłyśmy sobie o wszystkich ważnych wydarzeniach w naszym życiu. Upijałyśmy się razem. Pichciłyśmy razem sałatkę z kurczakiem. Robiłyśmy dziwne rzeczy w windzie. Upijałyśmy się razem. W międzyczasie, nawet nie wiadomo kiedy, nasze małe serca zostały oplecione złotą wstęgą nazywaną przez specjalistów więzią przyjaźni. I tak jakoś zostało.
Ona jest niesamowita. Kocha tak mocno i zaborczo, że przez dwa lata była zazdrosna, że oprócz niej, miałam też na studiach przyjaciela-faceta. Wkurzyła się, gdy nie powiedziałam jej, że piszę tego bloga. Jeszcze bardziej się wkurza, gdy nie daję znaku życia przez więcej niż cztery dni. Ale z drugiej strony, wiem, że mogę zawsze na nią liczyć. Że jak w nocy wyślę smsa o dramatycznej treści, to ona w tej nocy skłonna jest przyjść do mnie nawet pieszo z tego swojego Koszalina, czy Kalisza.
Sporo muszę się jeszcze od niej nauczyć. Tego romantyzmu. Bezwarunkowej miłości do wszystkich wokół. Umiejętności nawiązywania kontaktów ze wszystkimi. Rzucania celnymi ripostami. Miłości do pielęgnowania rodzinnego ogniska. Tej odwagi, którą ma w nadmiarze.

Kochana 24-latko!
Jak Ci powiem, że Cię kocham to będzie mało. Ale powiem Ci, że Cię kocham I życzę Ci stu koszmarnie szczęśliwych lat. I powiem Ci, że się strasznie cieszę, że nie studiowałaś jednak nad morzem...

Twoja do grobowej deski,
Holigoli

P.S. I na boga, zrób coś z tymi siwymi włosami!

Nie trzeba być ślepym, wystarczy być mężczyzną

- Kochanie zauważyłeś we mnie jakąś zmianę?

- Schudłaś?

- Nie! Uważasz, że powinnam?!

- Nie, tak tylko mówię…  Czy to nowa bluzka?

- Noszę ją od wakacji… Czy ty w ogóle na mnie patrzysz…?

- Wiem! …Nie, przecież spódniczkę kupowaliśmy razem w ten weekend.

- Tak trudno zauważyć, że zmieniłam kolor włosów?! 

Nowa sukienka, fryzura, nowa szminka, buty, wizyta u kosmetyczki. Staramy się i dbamy o swój wygląd nie tylko dla siebie, ale w dużej mierze właśnie dla nich. Ile razy zdarzyło nam się prowadzić ten dialog… Czasami mam poczucie, że lepiej nie zadawać pytania „czy zauważyłeś coś nowego”, które najczęściej kończy się kłótnią, albo cichymi dniami… Oczywiście zazwyczaj próbuje wybrnąć słowami „zawsze jesteś piękna, to przez to nie dostrzegam zmian”. Gorzej, kiedy spotkamy typa, który stwierdza, że niepotrzebnie wydałyśmy pieniądze, bo fryzura wygląda tak samo, albo który pyta, po co nam kolejna sukienka, "przecież szafa ugina się od ciuchów". Z takimi facetami nie da się żyć.

Przyjaciółka powiedziała mi kiedyś: – Nie trzeba być ślepym, wystarczy być mężczyzną - . Święte słowa. Z kolei w jednym z czasopism dowiedziałam się, że mężczyźni widzą u kobiet przede wszystkim biust i pupę. Coś w tym jest. Ale skoro patrzą już na te partie ciała, dlaczego nie zauważają „opakowania”, na przykład wspomnianej sukienki, którą kupiłyśmy, żeby zrobić się na bóstwo? Nie zaskoczę was odpowiedzią  na to pytanie, bo nie wiem.

Oczywiście jak w każdym przypadku medal ma dwie strony i opadam z sił, kiedy słyszę wśród moich znajomych, że facet nie pochwalił zrobionych henną brwi, czy nowej kredki do oczu. Ale jak można nie zauważyć nowej fryzury u swojej ukochanej? Panowie, błagam, to nie takie trudne. Zwłaszcza, że koledzy z pracy zawsze dostrzegają nowy kolor włosów, czy nawet nową sukienkę…

Holidej

Frustratka kontra moja matka

Jestem zmęczona. Niewyspana. Nie wyrabiam. Na nic nie wystarcza mi czasu. Mam za mało czasu. Jestem taka obolała. Jestem taka sfrustrowana. Jestem taka nieszczęśliwa. Mam mętlik w głowie. Jestem chodzącym nieszczęściem. 

Jestem Frustratką. 

Słyszę takie zdania niemal codziennie. Nie wiem, co ostatnio stało się młodym kobietom i dziewczynom, ale z ich ust wydobywają się jedynie lawiny skarg na otaczającą rzeczywistość. Na początku mnie to bawiło, teraz staram się to ignorować.
Te narzekające panny, które na potrzeby tego tekstu nazwę Frustratkami, prawdopodobnie dzień zaczynają od mocno skrzywionej miny. Frustrować się można na wszystko, chociażby na pogodę - bo śnieg, bo deszcz, bo słońce, bo wiatr, bo mgła, bo upał, bo mróz. Znakomitym źródłem frustracji jest praca, bo przecież stać ją na coś lepszego bo chciałaby więcej zarabiać, bo w tej nie odpowiadają jej współpracownicy. Czy Frustratki robią coś w tej kwestii? Nie, nie mają na to czasu. Muszą się frustrować.
Z facetami też maja problem. Bo one ich nie rozumieją albo co gorsze, faceci nie rozumieją Frustratek. Ich związkom zawsze czegoś brakuje. A jeśli jeszcze nie brakuje, to Frustratka znajdzie ten brakujący element, ten powód, żeby wbić szpilkę w kolorowy balonik.

Kwestia spamu

Czy Wam się też tak twarz cieszy, jak czytacie poranną pocztę? A właściwie, jak kasujecie tony spamu, które napłynęły do Was, gdy Wy smacznie spaliście i w swej fazie rem przeżywaliście błogie chwile w świecie bez reklam?
Mnie moja codzienna poranna porcja spamu bawi niemiłosiernie, bo okazuje się, że Internet coraz lepiej mnie zna. Kasuję zatem pierwszego maila o treści "Od dawna chcesz schudnąć?! My Ci pomożemy". Cóż za bystra uwaga. Chcieć to ja chcę. Że od dawna też się zgadza. Ale, że ktoś mógłby mi w tym pomóc, to raczej bzdura. Inna wiadomość jest lepsza, bo zwiastuje niebywałe szczęście. Tytuł trąbi "WYGRAŁEŚ MILION EURO". Szkoda, że podobnych maili dostałam jeszcze trzy. Oprócz miliona euro, zgarnęłam również nowe auto i wakacje w Oslo. Pisze też do mnie księżniczka Ariminina Khurstavova, błagając mnie o pomoc słowami "Ty żyć kraj dobry, ja pomoc prosić. Być święta w nadchodzeniu. Ty wpłacić money na mój kont...". Ja niestety nie wpłacić money na żadne kont, bo ja być ze złego kraj.

Biedny on...

Tak bardzo pragnie

Zobaczcie, jak bardzo można pragnąć:
http://poznan.gumtree.pl/c-Praca-marketing-media-pr-Pragne-W0QQAdIdZ440738602

Głupkowate trendy także u raszpl

Skrzynia wstydu

Wczoraj olałam niedzielny schemat. Bo niby trzeba pamiętać, żeby dzień święty święcić, a ja święciłam ze szmatą w dłoni. Nawet mój ojciec, który jakimś szczególnym katolikiem nie jest, oburzył się, gdy się zaczęłam dobierać do kuchennych okien. Sprzątałam też swoje drobiazgi. Moje drobiazgi to jest w ogóle jakaś chora sprawa, bo ja z zasady nie lubię magazynować. To jest dla mnie niehigieniczne i zaburza moje pedantyczne myślenie, ale są rzeczy, których wyrzucić nie można. Po prostu dusza romantyczki nie pozwala. Kilka lat temu przygotowałam, więc duży karton, w którym zbieram to, co jest dla mnie szczególne ważne. Podczas wczorajszych porządków jeszcze raz przyjrzałam się tym zbiorom. 

Wśród nich odnalazłam:

1.) kulkę z wosku zrobioną przez pewnego zuchwałego chłopaka

2.) list do mnie z przyszłości ode mnie z przeszłości 

3.) scenariusz sztuki teatralnej napisany w wieku 15 lat (wtedy wydawał mi się totalnie melodramatyczny, dzisiaj przezabawny) 

4.) reprodukcję "Krzyku", namalowaną przez mojego brata - to mnie dopiero ubawiło

5.) kasetę magnetofonową "Supernova" Urszuli - błędy młodości

6.) białą skarpetę, którą machałam podczas koncertu Red Hot Chili Peppers

7.) moje wiersze - olaboga!

8.) pukiel włosów jednego z facetów, ale niestety nie pamiętam którego

I kilka innych pamiątek. Są to rzeczy, które są totalnie niepotrzebne. Pudełko, w którym się znajdują nazywam "skrzynią wstydu", bo gdyby wpadła w niepowołane ręce, byłabym skończona. Ale jakoś rozstać się z tym nie potrafią. I nie zamierzam! 

Holigoli

 

A oto "Krzyk" mojego brata...

Bambosznik, męska Nel, melepeta - z kim jesteś w związku?

Na podstawie moich bogatych doświadczeń z facetami, sporządziłam listę ciekawych przypadków. Oto faceci w kilku wersjach:

1.) dupa-nie-facet - znakomity dla kobiet, które mają w sobie niespożyte pokłady macierzyńskiego ciepła. Ten typ faceta boi się własnego cienia. Raczej nie zaprosi cie nigdzie, bo będzie się wstydził. Da ci pieniądze w knajpie, żebyś to ty poszła uregulować rachunek (dla tych, co lubią defraudować małe sumy, to akurat dobra wiadomość), bo też będzie czuł pewne takie zmieszanie na widok długonogiej kelnerki.

2.) troskliwy miś - na pierwszej randce zasypie cie tysiącem pytań: nie jest ci za zimno/za ciepło/za duszno/ za wszystko? Każe ci nosić swój wełniany sweter nawet w upalne dni. Nie pozwoli ci wyjść z koleżankami, bo ktoś może cię porwać (np. do tańca). Obrazi się, gdy zabronisz mu przyłazić, gdy się przeziębisz. A on taki dobry rosół dla ciebie przygotował.

3.) cholerozofil - jego choleryzm objawi się przede wszystkim w aucie. O ile będzie umiał powstrzymać się w restauracji, to w aucie wyjdzie z niego cała jego diabelna natura. Nakrzyczy na babiczkę z balkonikiem, że tak długo przechodzi przez ulicę. Natrąbi na dzieci, bo graja w piłkę na boisku i istnieje prawdopodobieństwo (znikome, no ale zawsze), że piłka wyleci na ulicę. Na końcu wkurzy się na ciebie, bo w tym samochodzie drzwiami się nie trzaska!

4.) bambosznik - spojrzy na ciebie, jak na skończoną wariatkę, kiedy zaproponujesz mu, żebyście w piątek wyszli. Przecież w domu jest tak miło, ciepło i w telewizji "Killer" leci.   I bamboszki ciepłe już ma na stópkach...