Pożegnania, odejścia i inne melodramaty

Stukam sobie w klawiaturę, a Chylińska – nie Chylińska-disco, tylko ta Chylińska, której udało się dorzucić swoich pięć groszy do mojego wychowania – śpiewa mi, że odejdę cicho, bo tak chcę. „Odejdę” brzmi bardzo melodramatycznie. A jak już niektórzy mogli się zorientować, bardzo lubię melodramatyczne zwroty. Cała jestem utkana z melodramatycznych zwrotów, więc nie mogło ich zabraknąć podczas pożegnania. Padło słowo „pożegnanie”, więc powinnam jak najszybciej wyjaśnić sprawę. Tak, to jest pożegnanie. Odchodzę od Raszpl (znów powiało melodramatem, kocham to). Było mi bardzo miło pisać i redagować tę wirtualną przestrzeń z moimi blogowymi koleżankami – Holidej i Alcatraz. Szczególnie miło było mi też poznać wiele niesamowitych Blogerek i Blogerów. Czuję, że jeszcze się spotkamy w tym blogowym świecie. Jeszcze ostatniego zdania nie napisałam.

Holigoli